تعریف مرگ مغزی:
مرگ مغزى حالتى است که همه فعالیت‌هاى شناخته شده مغز متوقف شود. ولى قلب و بعضى ارگان‌هاى دیگر بدن به کار خود ادامه دهند. تنفس در این بیماران متوقف شده و با استفاده از دستگاه‌هاى تنفس دهنده ـ اسپیراتور ـ مى‌توان تنفس را برقرار کرد. این گونه بیماران در فواصل زمانى چند ساعت تا چند ماه نهایتاً دچار ایست قلبى شده و خواهند مرد.
در صدق عنوان میّت که موضوع بخشى از احکام شرعى است، آنچه معتبر است نظر عرف است، یعنى عرف او را مرده به حساب آورد و در حال حاضر عرف، بیمار مبتلا به مرگ مغزى را مرده به حساب نمى‌آورد.
